Chileense gezelligheid!

Het was weer even wennen, de andere mensen, de Spaanse taal, de hygiëne, de pesos (1€ is 660pesos)en de manier van reizen. Het wordt weer tijd om slaapplaatsen te zoeken en bussen te boeken! Ondanks wij maar een weekje in Chili hebben gespendeerd, hebben wij redelijk wat meegekregen van de cultuur. Ondanks wij door iedereen gewaarschuwd zijn om goed op onze spullen te passen is het ons tot nu toe echt wel meegevallen.

Chilli is een land waar 17 jaar lang Pinochet heeft geregeerd. De mensen hebben nu eindelijk weer meer vrijheid, er is alleen wel enorm veel verschil tussen arm en rijk. Hoe rijker je bent, hoe minder belasting je moet betalen. Daarbij is studeren voor veel mensen onbetaalbaar, er is zelfs een extra belasting op leesmateriaal.

Het reizen gaat daarentegen heel makkelijk,  de bussen zijn super comfortabel en de taxi is heel goedkoop. Het landschap is erg afwisselend, de droge vlakte met aan de horizon hoge bergen met besneeuwde toppen zijn bijna onwerkelijk! 

Nadat wij eindelijk wat uurtjes geslapen hadden was het gezellig wakker worden in Santiago. Katharina, een Duits meisje waar wij sliepen, vierde die avond haar verjaardag en wij waren ook gelijk uitgenodigd. Die namiddag was het op de binnenplaats van het appartementencomplex feest. Er werd gezellig gedronken,  gekletst en een barbecue gehouden ( in Chilli ....) We hebben met veel verschillende mensen gekletst en hebben super veel tips gekregen. Ook hebben we van iedereen gehoord dat we op onze spullen moeten letten, echt van iedereen! Al met al was het een leuk feestje.

De volgende dag was alleen wat minder, wij hadden echt geen gevoel van tijd meer. Een jetleg en een kleine kater was even teveel, we moesten echt even bijkomen van de reis. Wij waren van plan om 2 nachten te blijven maar dat hebben we al snel verlengd. Daarbij reden er een aantal dagen geen bussen door de zware overstromingen in het Noorden. In 80jaar tijd is er niet zoveel regen gevallen als nu en de wegen waren onbegaanbaar, hebben wij weer! Gelukkig was Kathi flexibel en zijn wij in totaal vier nachten gebleven. We hebben met Kathi nog een tour gedaan door de stad en zijn nog naar Valpareiso geweest, een mooi stadje in de buurt. Kathi heeft ons ook wegwijs gemaakt op het busstation, niet normaal hoeveel verschillende maatschappijen! Toen de bussen wel weer reden konden wij windelijk naar San Pedro de Atacama vertrekken. Deze reis viel echter precies op Stijn's verjaardag. Om hem toch een beetje jarig te laten voelen hebben wij hem om 00:00uur verrast met slingers en een zelf gebakken cake met kaarsjes erop. Op 1 april hebben wij zijn verjaardag verder gevierd in de bus, een busrit die met overstap 29uur heeft geduurt! 

Eindelijk in San Pedro aangekomen stond er een taxi voor ons te wachten die ons naar een klein huisje bracht aan het einde van een zandweg. Het uitzicht was er schitterend! Je keek over een grote rode zandvlakte met hier en daar boompjes en aan de horizon hoge bergen met besneeuwde toppen. Het huisje was laagbouw en had ook de terracotta kleur met een plat dak, echt heel schattig. Je hoorde snachts wel de velen zwerfhonden janken maar verder was het heerlijk rustig. Het stadje ligt middenin de woestijn en was nog steeds in oude stijl. Het is erg bekend door de tour over de zoutvlakte, Salar d'Uyuni in Bolivia. We hebben de eerste dag wat rond gewandeld en maar gelijk deze geboekt! 

De volgende dag om 6:30uur uit de veren om vervolgens een uur te moeten wachten op onze pick up. Samen met 3 Chilenen, 1 Argentijn, 2 Uruguanen en 4 Engelsen werden we in een busje geladen richting de grens van Bolivia. De weg was echter bevroren dus moesten we een uurtje wachten. Gelukkig kregen wij wel het ontbijtje (een minibroodje en wat drinken). Daarna was het aanschuiven in de rij voor de stempel in ons paspoort. Later was het wederom aanschuiven voor de stempel van Bolivia,  dit keer in een mini kantoortje middenin de woestijn. De groep werd hier in tweeën gedeeld en we kregen een chauffeur en 4W-drive toegewezen. Wij mochten gezellig bij de Chilenen en Argentijn. Twee koppels van in de 60. Dat wordt nog gezellig dachten wij, met de oudjes van de groep op stap(sorry beste 60+ lezers maar het was maar de vraag of wij wel met hun konden praten)De tassen werden op een 4W drive gepakt en wij vouwden ons op, op de achterbank. Daarna kon eindelijk onze hobbelige trip beginnen! 

Aangezien onze chauffeur ook onze gids was, waren wij blij dat de medereizigers toch een aardig woordje Engels spraken! Zij vertaalden mooi waar we waren en wat wij zagen. We zijn dwars door de woestijn langs verschillende meren gereden,  Laguna Verde was heel mooi blauw(nee niet groen), Laguna Blanco was echt wit en Laguna Colorado had verschillende kleuren, rood, wit,  bruin en geel. Door de mineralen die in de meren zitten verkleuren zij gedurende de dag. Welke dieren deze mineralen ook heel lekker vinden zijn de flamingo's! Deze hebben wij dan ook in grote getalen gezien, prachtige dieren! Ook hebben wij nog meer vulkanisch landschap mogen aanschouwen. Dit keer was het zonder hekken en naambordjes. Je moest goed op je passen letten! We hebben nu wel een natuurlijk geiser gezien waar geen zeep voor nodig was om hem te laten spuiten. 

De eerste dag hebben wij erg veel gereden. Niet alleen ver maar we zijn ook flink in hoogte gestegen, van 2700m naar bijna 5000m. Ook werden we gelijk op Boliviaans dieet gezet, na het schrale ontbijt konden wij om 15:00uur eindelijk lunchen. 'Gelukkig' hebben de Chilenen en Bolivianen de gewoonte om cocabladeren mee te nemen. Gewoon een zakje droge blaadjes. Wij kregen ze ook aangeboden, paar blaadjes pakken, paar keer erop kauwen en in je wang vouwen. Het schijnt goed te zijn voor verschillende dingen, zo helpen ze ook tegen de trek en de hoogteziekte. Dit hadden wij deze dag beide wel nodig!  Ik viel bijna om van de honger en Stijn kreeg hoofdpijn van het snelle stijgen. Er zijn verschillende mensen echt ziek geworden hierdoor, niet de ideale plek om ziek te zijn kunnen wij jullie wel vertellen!  Wij sliepen de eerste nacht met onze groep op een kamer. Door de hoofdpijn(ook ik had een beetje last) en het gesnurk van een van de kamerleden hebben wij die nacht niet optimaal geslapen. 

De tweede nacht hebben wij gelukkig samen een kamer gekregen. We sliepen in een hostel dat van blokken zout was gemaakt, echt wel apart! De laatste dag was het dan eindelijk zover en reden wij naar de zoutvlakte. Om 4:00uur opstaan, de autoband met de hand even bijpompen en vertrekken. We kwamen bij een grote witte vlakte, het leek wel een bevroren meer met een laagje sneeuw! De vlakte is 10.582 vierkante kilometer met meer dan 10 miljard ton zout. Het leek wel oneindig, je kon er zelfs oases op zien door de weerspiegeling. We hebben er de hele ochtend op rond gereden en hier grappige foto's gemaakt. Aan het einde van de tour kwamen we uit bij Uyuni. Hier hebben we nog een treinkerkhof bezocht en na nog meer foto's was de tour dan toch echt afgelopen. We hebben met zeven man de bus naar Potosi genomen en zijn daar uitgeput aangekomen!
Tijd voor een goede nachtrust om optimaal te kunnen genieten van het prachtige Bolivia!