Noorder eiland deel 1

De eerste indruk van het Noorder eiland was gelijk al heel anders; zodra wij de ferry afreden kwamen we in een grote stad, met hoogbouw! Het is veel meer bevolkt waardoor er ook veel meer verkeer is en de steden échte steden zijn. Ook zie je hier meer boerderijen met grote lappen grond waarop schapen en koeien staan, de dieren hebben enorm veel ruimte! Ik vraag mezelf weleens af hoe de boer weet waar al zijn vee is...De onaangetaste natuur is alleen te vinden in de National parken of reservaten. Ook het freedom camperen is minder vanzelfsprekend omdat bijna alles privé terrein is. Je moet iets beter je best doen voor de mooie plekjes! Het is daarentegen wel makkelijker boodschappen doen en tanken. Ook zie je hier meer Maori's, zij zijn helemaal verwesterd maar toch zijn er nog dorpen die vooral door hun worden bewoond. Qua weer wordt het ook meer herfst, de dagen vol zonneschijn zijn niet meer zo vanzelfsprekend en we hebben zelfs al vorst gehad in de bergen. Verder lopen we langs de kust nog steeds met onze shorts aan hoor!

Wat ik nog ben vergeten te vertellen is dat de laatste nacht op het Zuider eiland erg stormachtig was. We stonden aan de baai bij het water, het regende en het leek wel alsof we ieder moment weg zouden waaien. Met storm de ferry op zagen we niet zo zitten! 'sOchtends stapte Stijn de camper uit en deed een grappige ontdekking; het waaide wel heel hard maar er stonden ook een paar sproeiers op onze camper gericht. Het heeft wel geregend maar niet zo hard als dat wij dus dachten! De overtocht verliep verder ook goed, wel trokken er een paar stevige buien over waardoor wij niet naar buiten konden om van het uitzicht te genieten. We hebben gezellig zitten kletsen met een Kiwi echtpaar die op de meest ideale manier hier aan het reizen zijn; met grote camper plus een bootje erachter. We hadden best een rondje mee willen varen hoor!

Aangekomen in Windy Welly (Wellington)was het super hard aan het regenen. We hebben een camping gezocht en zijn eerst uitgebreid gaan douchen. Tegen de tijd dat wij klaar waren was het weer mooi weer. Dit was zo'n dag waarin er vier seizoenen in 1 dag voorbij komen,  dat komt wel vaker voor in NZ! We hebben in de stad Nicky (meisje dat we in Cambodja hebben leren kennen) en haar vrienden ontmoet en zijn we een biertje gaan drinken. Daarna hebben we gezellig met zeven man bij Sweet Mother's Kitchen gegeten, goed eten, weleens waar betaalbaar en fijn om eens niet te hoeven koken! Al met al een gezellige avond. De volgende dag hebben we nog wat in de stad rond gewandeld en zijn we naar Te Papa museum geweest. Super leuk museum en vooral heel leerzaam voor kinderen. Wij hebben een van de grootste inktvissen gezien ter wereld, helaas is hij wel dood en ligt in sterkwater. Hij was ooit 4,5meter lang maar is in de tussentijd toch wat gekrompen. Ook hebben we wat meer geschiedenis gezien van het land. Door de komst van de Europeanen, voornamelijk de Engelsen, is er 75% van de bossen gekapt en naar Europa verscheept. Kan je het je voorstellen hoe nog mooier het hier zou zijn geweest als er ook maar de helft daarvan was blijven staan? De mensen hadden natuurlijk ook het land voor hun vee en landbouw nodig maar toch is het erg zonde. We hebben nog wat kennis opgedaan over het geloof en de tradities van de Maori. Zeer interresant! Eenmaal weer buiten was het wederom aan het regenen, met een stel poncho's hebben we ons richting auto begeven. Onderweg heeft Stijn een nieuwe telefoon gekocht, hoezè hij is weer bereikbaar! 

We zijn vanuit Wellington naar Paraparaumu gereden en hebben daar geslapen, er was helaas niet veel te zien. We zijn bij de Mac gaan zitten om gebruik te maken van de Wifi, alles is weer up to date(vandaar dat mijn twee laatste verhalen zo snel achter elkaar gepost waren). In de namiddag zijn we naar Ngawi gereden, helemaal onderaan het eiland. Een mooie kronkelweg door de heuvels met wederom mooie uitzichten bracht ons naar een hele mooie kustlijn. Er was een rotswand met diepe sleuven, helemaal aangetast door de wind en regen, echt apart. Ook waren er weer voldoende zeehonden! We hebben een mooi plekje dichtbij de rotsen uitgekozen om te slapen. s'Nachts hebben we de golven op de rotsen horen slaan maar ook konden wij de zeehonden goed horen. s'Ochtends kwamen we erachter dat de beestjes op nog geen 10 meter afstand van onze caravan lagen, en verderop nog meer! Eigenlijk hadden we het al kunnen weten,  wat een geur produceren die beesten zeg, blegh!

Na een paar mooie foto's te hebben genomen (nog meer) zijn we nog even bij de vuurtoren gaan kijken en zijn we weer in de auto gestapt voor de lange rit naar Napier. Tot nu toe wel de saaiste rit, weinig moois gezien. Dit kan natuurlijk komen omdat we al zo verwend  zijn! Helaas waren we net te laat in Napier om navraag te doen over de leuke dingen dus hebben we maar een slaapplaats opgezocht. De volgende dag zijn we een rondje wijngaarden gaan doen, echt heerlijke wijnen geproefd. Dit was onze tweede wijnproeverij, ook in de buurt van Motueka hebben een rondje gedaan. Je kan gewoon bij de wijngaarden naar binnen rijden en je komt vanzelf een restaurantje of bar tegen. Je krijgt uitleg over de wijnen en vaak mag je zelf kiezen welke je wilt proeven. Sommige vragen een kleine bijdrage ervoor maar de meeste doen het gratis. Erg leuk! Helaas is er bij ons toch altijd wel een de BOB ;-). 

Aangezien er niet veel meer te doen was in Napier zijn wij de volgende dag naar Te Urewera national park gereden. Hier hebben we een wandeling langs watervallen gedaan en richting Lake Waikareiti. Weer een mooie wandeling door de bossen. We zijn in de namiddag naar Gisborne gereden door de heuvels met honderden schaapjes. In Gisborne was het weer niet zo goed en zijn we de volgende dag langs de eastcape richting Opitiki gereden. Onderweg verschillende mooie baaien, een hele oude pier en het meest Oostelijke puntje van NZ gezien. Een hele dag in de auto maar zeker een mooie route.We zijn via Maketu, bekend van hun taarten (Pie's) richting Rotorua gegaan. De Pie's vielen helaas niet zo in de smaak. Het waren een soort hartige taarten met te weinig bladerdeeg en teveel vulling.

In Rotorua werden onze magen wederom op de proef gesteld, aangezien het hier vulkanisch gebied is ruikt het er naar rotte eieren (zwavel dus). Er zijn verschillende touren die je kan doen maar wij hebben onze eigen tour gedaan door het stadspark. Overal staan houten hekken met daarachter een pruttelende modderpoel, stomend water of rokende gaten in de grond. Heel apart om te zien dat de aarde zo 'leeft'. Ik heb nog even met mijn voetjes kunnen poedelen in een warm badje van de bronnen. 

Hierna zijn we doorgereden naar Lake Taupo. Het eerste wat Stijn en ik op onze bucketlist hier hadden staan is de skydive in Taupo! En nu is het zover: we konden hem eindelijk gaan doen! Tot onze verbazing konden wij een uur later al terecht. De spanning steeg, we hebben ons gelijk klaargemaakt en zijn naar het vliegveld gereden. Daar nog best wel even moeten wachten tot wij dan eindelijk mochten deelnemen aan de sunset skydive. We werden voorgesteld aan onze skydiver en in een mooi pakkie gehezen. Op naar 15000ft! Om vervolgens uit een vliegtuig te duikelen en een vrije val van 60 seconden te maken! Voel de G-force tot aan je tenen! Echt zo super gaaf!!! Wat een grote kick en heerlijk om daarna nog even rond te zweven aan een parachute. Wat een uitzicht zo van boven! Stijn heeft zelf nog de parachute mogen besturen en ik had een special fall, zodra ik geland was gaf de cameraman aan mijn skydiver aan dat hij wel even geschrokken was. Hoe of wat dat wilde ze mij natuurlijk niet vertellen. 'Ones in a lifetime experience' noemen ze het...nou, wij willen zeker nog wel een keer! 

Om nog een andere kick te krijgen heeft Stijn de volgende dag nog een Bungyjump gedaan ook!  Mijn dare devil vond dat een heel klein beetje tegen vallen, die springt liever zonder dat hij ergens aan vast zit anders krijgt hij er geen kriebels van ;-). 

Verder zijn we nog heerlijk gaan zwemmen in het meer, uit een deel van de bodem komt ook hier warm water waardoor het water een heerlijke temperatuur heeft en nog super schoon is ook. We zijn ook nog naar de Huka falls gereden, zeer indrukwekkend hoe sterk deze waterval is! Hij is 20 meter breed, knal blauw en er stroomt 220.000 liter water per seconden door. Dit zorgt voor 10% van de stroom van NZ. Stijn wilde al gelijk met een bodyboard erin springen. Door de kracht van het water zou hij dat alleen niet meer na kunnen vertellen. In Taupo is er een park met een warm watervalletje waar we wel in mochten. Niet zo spectaculair maar wel echt heel warm water! Het warme water mixt zich hier met de rivier en zo is het een perfecte plek om te zwemmen. Biertje erbij en chillen maar!

Eigenlijk was ik nu ook wel benieuwd geworden naar zo'n thermisch vulkanisch park en zijn we de volgende dag een stukje terug naar Rotorua gereden om Wai-O-tapu met geiser Lady Knox te bezoeken. Deze geiser is nog steeds actief en is ontdekt door gevangen in de buurt. Ze wilde graag hun kleding wassen maar door de zeep die ze gebruikten werd ze geactiveerd. Ook deze keer gebruikten ze zeep(wel biologisch) om hem te activeren. Dat ding kon wel 7 meter hoog spuiten. Daarna was het tijd om tussen de verschillende kraters door te wandelen, wel op een verhard pad uiteraard. De ene krater was gevuld met knalgroen water, er was een grote champagne pool en uit sommige kwam geborrel en rook. Het leek allemaal wel heel surrealistisch, geen spijt dat we toch even terug zijn gereden. Na dit natuurspectakel zijn we nog naar een andere warmwaterval gegaan, deze was echt heet! Helaas rook deze meer naar zwavel, niet ons favoriete geurtje, en zijn we maar even gebleven.  

Aangezien er storm op komst was besloten wij dat wij de volgende dag beter een 'binnenactiviteit' konden gaan doen. Black water raften! Een 5 uur durende tocht door de grotten van Waitomo. Er werd een extra groep ingepland waardoor wij gelukkig nog net mee konden. We kregen een helm met licht op, een wetsuit en mooie witte schoenen aan. Ready to go!  Als eerst zijn we 30meter door een gat in de grond naar beneden geabseild en vlogen we aan de tokkelbaan de grot dieper in. Daarna moesten we met een binnenband van een auto een weg banen door het super koude water. Om  vervolgens in het pikkedonker op die band onder de duizenden glowworms te drijven. Aangezien wij met maar een kleine, en avontuurlijke groep waren had de gids besloten nog een extra tourtje te doen. We zijn nog een deel door de grotten gewandeld, gekropen en gezwommen. We mochten nog van een waterval springen en hebben kennis gemaakt met een zoetwater aal die al 25jaar lang in de grotten leeft en wel 125jaar oud kan worden.  Uiteindelijk zijn we via 2 watervallen weer richting het licht geklommen. Na een warme douche, een kop soep en bagel was de dag compleet. Echt een gave dag!

Op dit moment hebben wij nog maar een paar dagen te gaan in dit geweldig mooie land. We hebben in de tussentijd alweer veel gereden, de teller staat al boven de 7000km. Wij zijn al helemaal in de campeerflow, gewend aan de openbare toiletten en rare douches. We eten en slapen goed. En zorgen goed voor elkaar. Ondanks dat vergeten we weleens dat we nog de was moeten doen, is de camper stoffig en Stijn z'n haar te lang. Go with the flow! Buitenom een kapotte voorruit mogen we niet klagen over onze Barry, ook al rijden we met 35km/pu de heuvels op, we komen er wel! Wij gaan nog even genieten, volgende keer weer het laatste deel van ons NZ verhaal. See you!