Laatste deel New Zealand

Op dit moment zijn Stijn en ik al druk aan het wennen in Zuid Amerika. We zitten nu al in Bolivia, op 4200meter hoogte. Ik excuseert mij alvast voor de mogelijke typefouten aangezien ik nog even moet wennen aan de hoogte. Maar het verhaal van Nieuw Zeeland was nog helemaal niet klaar, hierbij nog het laatste deel! 

Wij hebben gelukkig weinig meegekregen van de storm die in delen van NZ heeft huisgehouden. Wel is het weer na die dag voor een groot deel omgeslagen, zoals ik in mijn vorige verslag ook al aangaf is het niet meer zo vanzelfsprekend dat de zon schijnt. Vanuit Waitomo zijn wij naar Mount Taranaki gereden, een vulkaan in het Westen die zich heeft afgezonderd van de andere vulkanen in het midden van het land. Hier wilden wij graag een wandeling maken ter voorbereiding op de Tongariro crossing (wandeling langs vulkanen)later die week. Er was helaas niet veel vulkaan te zien, hij zat mooi verstopt in de laaghangende wolken... wat voor ons ook betekende dat het er alleen maar regende. Een wandeling van 10minuten naar de watervallen was net te doen zonder helemaal nat te worden. We hebben geen wandeling meer gedaan en zijn maar snel doorgereden!

Eigenlijk waren wij helemaal niet van plan om de hele Westkust af te rijden maar dat hebben wij uiteindelijk wel zo'n beetje moeten doen. Er was geen andere weg richting de Tongariro crossing. We moesten langs de kust en via Whangarei weer terug naar het midden. Een van de vulkanen die wij graag wilden beklimmen is Mount Ngauruhoe. Deze heeft zijn roem te danken aan de films van The Lord Of The Rings, Mount Doom voor de kenners.  Er is een hele mooie, en vooral bekende dagwandeling van 6 tot 9uur die daar heen gaat. Wij wilden die natuurlijk niet missen! We moesten ons wel goed voorbereiden. Al snel kregen wij bij de I-side te horen dat als wij de wandeling de volgende dag zouden doen, wij ons moesten voorbereiden op -10 en een windkracht van 45km/pu. Brrrrr! Daar is onze uitrusting niet op berekend, dan maar een dagje later met -8 en minder wind proberen. We zijn dus gezellig nog een extra nacht in het stadje gebleven en zijn voor de zekerheid nog een muts en handschoenen gaan halen.

De volgende dag was het vroeg uit de veren (5:00uur)om als een van de eerste te kunnen starten. In het pikkedonker werden wij gedropt bij het beginpunt. Gewapend met een lampje op ons hoofd, muts op en handschoenen aan konden wij die vulkanen wel aan!  Met ademwolkjes door de kou zijn we begonnen aan de wandeling. Het pad was gelukkig duidelijk en makkelijk begaanbaar, in het begin was het voornamelijk heide en de paar bloemetjes die wij hebben gezien waren bevroren door de vorst. De kou was voornamelijk de eerste 10minuten te voelen maar al snel ging het pad over naar rotsen en werd het stijler, de winterspullen verdwenen een voor een in de backpack van Stijn. Die daardoor nog zwaarder was, alles in een tas kon makkelijk volgens hem en dat heeft hij geweten. Eenmaal bovenaan de eerste berg kon je Mount Doom op, twee uur naar boven en een uur naar beneden. Via de zijkant van de vulkaan konden we eerst redelijk goed wandelen maar al snel werd het op handen en voeten de juiste weg vinden. Nadeel van de eerste willen zijn, er is niemand voor je die de weg voor je uitstippelt. Daarbij waren wij al gewaarschuwd voor de los komende stenen, niet alleen berg op maar ook naar beneden. Naar boven was dubbelop, waar wij twee stappen vooruit kwamen gleden wij er een weer net zo hard naar beneden. Vooral Stijn had daar last van met de zware backpack, hij was erg blij dat we de top hadden bereikt! Het uitzicht was het dubbel en dwars waard, we stonden op de rand van een immens grote krater en konden mijlenver kijken! De weg naar beneden was daarentegen wel gemakkelijk, soort van skiën in het losse zand en we waren zo beneden. Stijn bleef net op het juiste moment staan toen er een rots van 60 cm naar beneden kwam denderen... Daar moesten wij dus voor oppassen. Ondertussen waren wij alweer 5uur onderweg en moesten we alweer voort maken om in ieder geval de laatste pick-up te halen. We hadden nog 4uur wandelen te gaan! De tocht bracht ons nog langs een grote rode krater, fel groene en blauwe meertjes en langs ontzettend mooie uitzichten. Aan het einde van de rit waren we net een oud stel, we zijn natuurlijk niet gewend om zoveel te wandelen en daarbij had Stijn zijn knie verdraaid. Ik nam de backpack over maar dat vond mijn heup na 2uur niet zo leuk meer...We zijn gelukkig toch op tijd naar beneden gekreupeld. Eenmaal terug bij de camper hebben we als afsluiter een verdient koud biertje gedronken!

De volgende dag zijn wij richting het strand gegaan om te surfen. In Raglan hebben we een dagje doorgebracht en helaas voor Stijn waren de golven wederom niet optimaal. We zijn verder gereden naar Matamata om de Hobbiton te bezoeken. Dit is de movieset van 'The Hobbit' en 'Lord of the rings'. Er zijn hier 44 'hobbitholes' gemaakt, het is een dorpje met heuvels. Je ziet overal kleine gekleurde deurtjes met een voortuintje en heel groen gras. Een ontzettende toeristische trekpleister maar wel mooi om te zien hoe ze het hebben gemaakt. 

Toen we eenmaal alle activiteiten in NZ hadden gedaan die op onze wish-list stonden en het einde in zicht kwam, hebben we de kaart erbij gepakt en zijn we een plan gaan maken voor de laatste dagen. We zijn onze voeten gaan warmen in 'hotwater'beach, dit strand was boven een warm waterbron waardoor er warm water uit de bodem kwam. En we hebben nog de Cathedral cove bezocht, een mooi stukje strand met een grot. 

Ook hebben we nog een bewolkte dag op het strand gelegen en zijn we helemaal naar het Noorderlijkste puntje gereden. Cape Reinga, een plek waar de Tasmaanse zee en de Pacific ocean samen komen. Je ziet de golven van de twee oceanen letterlijk tegen elkaar botsen. Hier hebben we een tijdje gezeten tot de zon onder was, ons laatste natuurspectakel van NZ!

Hierna was het tijd om richting Auckland te rijden. We zijn nog bij de Bay of Islands gaan kijken en daarna zijn we doorgereden. In Auckland hebben we nog even geshopt en een kunsthal bezocht. Het regende heel hard en verder was er niet veel te doen. 

We hebben onze Barry opgeladen en weer volgetankt om hem vervolgens met pijn in ons hart achter te laten bij het verhuurbedrijf. Na een korte taxirit waren we meer dan op tijd voor onze vlucht!

Bye bye lovely New Zealand! 

Jaja....dat dachten wij... Na 4uur wachten had het vliegtuig ineens 16uur vertraging! Gelukkig werd er een hotel geregeld en zijn we daar naartoe gebracht. We zijn nog gaan zwemmen hebben nog met andere medereizigers gegeten. We hebben een zeer korte maar heerlijke nacht gehad in het hotel. Om 4:00uur ging de wekker en om 8:00uur was de vlucht gepland. We hadden meer dan tijd genoeg om gratis te ontbijten en nog onze laatste dollars te spenderen. Eenmaal in het vliegtuig was het weer feest, terug naar de gate door een technisch mankement!  Twee uur later eindelijk in de lucht! Al met al was de vertraging nog gezellig ook met al die medereizigers alleen kwamen wij middenin de nacht aan in Santiago. Niet de meest veilige tijd in een stad als deze. En al helemaal niet met een jetleg en serieus uitgeput door de reis. Gelukkig kon onze host waar wij zouden slapen ons gerust stellen en vertellen waar we de taxi konden nemen etc. We kwamen uiteindelijk uitgeteld om 5:30uur bij haar thuis aan en zijn gelijk naar bed gegaan. 
Tijd voor het volgende avontuur van Ons tripke! Welcome to Chile!!